هر کس مى خواهد در همه زمستان از زکام ایمن بماند ، هر روز ، سه لقمه عسل با موم آن بخورد . . . و نرگس ببوید ؛ چرا که از زکام ، ای

امام رضا علیه السّلام فرمودند:

مَن أرادَ دَفَعَ الزُّکامِ فِی الشِّتاءِ أجمَعَ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ ثَلاثَ لُقَمِ شَهدٍ . . . وَلیَشُمَّ النَّرجِسَ؛ فَإِنَّهُ یَأمَنُ الزُّکامَ، وکَذلِکَ الحَبَّةُ السَّوداءُ. وإذا جاءَ الزُّکامُ فِی الصَّیفِ ، فَلیَأکُل کُلَّ یَومٍ خِیارَةً واحِدَةً، وَلیَحذَرِ الجُلوسَ فِی الشَّمسِ؛

هر کس مى خواهد در همه زمستان از زکام ایمن بماند، هر روز، سه لقمه عسل با موم آن بخورد . . . و نرگس ببوید؛ چرا که از زکام، ایمنى مى دهد. سیاه دانه نیز چنین است. امّا اگر زکام در تابستان پیش آید، در هر روز، یک خیار بخورد و از نشستن در آفتاب، خوددارى ورزد.

بحار الأنوار، جلد 62، صفحه 324